Lawaterz i szafa, wykonane zostały w 1761 r.. O wykonaniu lawaterza i szafy do zakrystii informuje wpis z sierpnia 1761 r. do prowadzonej księgi wydatków klasztoru:
„Stolarzowi od zrobienia Lawatyrza y szafy w Zakrystyi – 50zł 20gr”.
Lawaterz i szafa mają analogiczną formę – stanowiły komplet w wyposażeniu zakrystii pierwotnie znajdującej się po północnej stronie prezbiterium. Zestaw ten ma podobny kształt do dwóch konfesjonałów ustawionych w kościele, wykonanych również w 1761 r.
Lawaterz wykonany został w formie przyściennej szafy o wklęsło wypukłym wykroju podstawy z płycinowymi drzwiczkami i wydatnym gzymsem. Wnęka na lavabo wykrojona jest w formie obramowanego profilowaniem prostokąta o wyokrąglonych łukowo górnych narożnikach. W tylnej ściance wnęki zamocowane jest mosiężne lavabo w formie kuli. Obecnie nie zachowała się misa.
Stosowana jest też nazwa lavabo – w języku łacińskim umywam – odnosi się do fragmentu PSALMU, który kapłan odmawiał podczas umywania rąk:
“Lavabo inter innocentes manus meas:
et circumdabo altare Tuum, Domine”
„Umywam moje ręce na znak niewinności
i obchodzę Twój ołtarz, Panie”
(PSALM 26(25))
Lawaterze były zróżnicowane pod względem kształtu i materiału. Ich typ przyścienny wywodzi się ze świeckich umywalni rąk. Często posiadały bogatą oprawę i nawiązywały do biblijnych wydarzeń związanych z wodą.