Na końcu Inwentarza kościoła Parafii tykocińskiej założonego w 1906 roku, widnieje adnotacja:
w roku 1926 pan Władysław Drapiewski dostarczył obraz do kaplicy Serca Jezusowego za 380 zł
(…) obraz Serca Jezusowego ufundowany kosztem ks. Bolesława Sadowskiego.
Za ramę do tego obrazu zapłacono panu Antoniemu Janickiemu w Warszawie 450 zł.
Płótno, obecnie eksponowane na pierwszym filarze nawy południowej na fotografii wykonanej przez Jana Glinkę w 1936 r. widoczne jest w kaplicy południowej. Na zdjęciu z 1962 roku obraz znajdował się już na ścianie pod arkadą nawy północnej przy prezbiterium. Jednak w 1982 ponownie powrócił do kaplicy południowej, gdzie był przechowywany do rozpoczęcia prac konserwatorskich w 2017 roku.
Obraz stanowi przykład dewocyjnej produkcji artystycznej z początku XX w. Wyrasta ona z tradycji akademickiego malarstwa XIX w. oraz doświadczeń symbolizmu i secesji przełomu XIX i XX stulecia. Owe reminiscencje dostrzegalne są w sposobie zakomponowania dzieła – zwłaszcza w niepokojącej perspektywie, w której ukazany jest Chrystus – widoczny, wbrew logice tematu, bardziej z góry niż z dołu. Wydobywający się z trybularza dym kadzidła potraktowany został w sposób dekoracyjny, niemal ornamentalny. W owej modernistycznej formule stylistycznej mieści się również sposób przedstawienia aniołków – ukazanych realistycznie jako kilkuletni chłopcy o współczesnych dziecięcych fryzurach. Ów realizm kontrastuje z sumarycznością wyobrażenia Chrystusa.
