Brama zachodnia wzniesiona została według projektu Jana Henryka Klemma w latach 1748-1749. Usytuowana na osi zespołu kościelnego, stanowi część wielopłaszczyznowej kompozycji fasady kościoła. Jest głównym elementem frontowego ogrodzenia, które wydziela dziedziniec przed kościołem. W części centralnej, niskie ażurowe ogrodzenie, jest półkoliście wysunięte ku rynkowi. Umieszczona pośrodku wysoka brama, swą ozdobna formą, podkreśla wejście na dziedziniec. W nawiązaniu do detalu fasady zbudowana została w formie filarów z parami pilastrów toskańskich.
Między październikiem 1749 a marcem 1750 r. sławny warszawski rzeźbiarz pochodzenia austriackiego – Johann Chrisostomus Redler vel Redtler odkuł według projektu nadwornego architekta hetmana, Jana Henryka Klemma, popiersia czterech ewangelistów. Figury przetransportowano z Warszawy do Tykocina drogą wodną w górę biegu Narwi, w dwóch oddzielnych dostawach, dwie figury wysłano 28 marca, a kolejne dwie 18 kwietnia 1750 r. Zostały one ustawione na zwieńczeniu, wzniesionej według projektu Jana Henryka Klemma, bramy zachodniej kościoła, kolejno: św. Jan, św. Marek, św. Łukasz i św. Mateusz. Wszystkie rzeźby wykuto z piaskowca z Kunowa, złoża dolnojurajskiego, charakteryzującego się piaskowoszarą barwą, którą urozmaicają w teksturze rudobrązowawe pasma sedymentacyjne z wytrąceniami hematytu – rudy żelaza.
